W burzliwym XV wieku jeden z naszych najlepszych zamków obronnych udowodnił swoje doskonałe walory militarne, ale pod koniec wojen został opuszczony. To, co przetrwało z zamku do dnia dzisiejszego, to szczególnie rozbudowany system fortyfikacji ziemnych, który nawet częściowo zainspirował europejskie budownictwo forteczne rodzącej się ery nowożytnej.
Więcej z historii
Najwyraźniej jeszcze nie w pełni ukończony budynek został zaatakowany przez arcywroga dowódcy Zygmunta Vartemberka, ale jego atak został odparty, a Kielich pozostał w rękach rodziny Žižek do końca wojen husyckich. Ponieważ po bitwie pod Lipanami 30 maja 1434 r. garnizon Kalicha pozostał na pozycjach czysto husyckich, cesarz Zygmunt nakazał zburzenie Kalicha w 1437 r. jako pałacu rabusiów, jednak oblężenie ponownie zakończyło się niepowodzeniem. Jakiś czas później zamek został nabyty przez Wilhelma z Illburga, a w 1467 r. przez Kaplířów z Sulevic. Budynek zniknął, być może w wyniku pożaru, na przełomie XV i XVI wieku. Duży dziedziniec zamkowy wyznaczały skalne klify z basztami od północy i południa oraz unikalne kamienne fortyfikacje z kamiennymi balustradami na pozostałych, dłuższych bokach. Dostęp od północy był kontrolowany przez wydłużony ziemny bastion o wielokątnym kształcie, który był połączony z zamkiem wąskim korytarzem. Forma i rozległość systemu fortyfikacji, który prawdopodobnie pochodzi z czasów Jana Žižki z Trocnova, czyni z Kalicha zabytek o znaczeniu europejskim.
Kategorie
Galeria zdjęć
Galerie - Zřícenina hradu Kalich
