Oblík jest zbudowany z bazaltu (technicznie: bazanitu nefelinowego) i zawdzięcza swoje pochodzenie aktywności wulkanicznej sięgającej końca trzeciorzędu. Równolegle do niego, na tej samej linii tektonicznej powstały wzgórza Srdov i Brník, oddzielone siodłem, które górują za Oblíkiem w niemal idealnym ukryciu i razem z nim tworzą jeden z najlepszych przykładów erupcji liniowej na Wyżynie Czeskiej. To liniowe pochodzenie ma oczywiście również wpływ na wydłużony kształt góry. Chociaż Oblík ma typową sylwetkę szczytu o płaskim nachyleniu, z południowego zachodu, a zwłaszcza z północnego wschodu, można go postrzegać jako niemal idealnie spiczasty stożek. Jego strome zbocza osiągają nachylenie od 30 do 45 stopni, a w niektórych miejscach zamieniają się w formacje skalne i okruchy. Przy deszczowej pogodzie mogą wystąpić lokalne osuwiska (szczególnie na północnych i zachodnich zboczach).
Na Oblíku znajduje się również betonowy słup, który zwraca uwagę na miejsce, w którym według ekspertów w dziedzinie biotroniki pozytywna energia emanuje z wnętrza ziemi.
Historia Oblíku z pewnością nie jest bez znaczenia, zwłaszcza ze względu na jego położenie w pobliżu królewskiego miasta Louny. W tym kontekście został przedstawiony na rycinie Jana Willenberga z 1604 roku, co czyni go jednym z najstarszych przedstawionych gór w naszym kraju. Mieszkańcy Louny byli i są dumni z tego wzgórza i nie jest przypadkiem, że to właśnie stąd wnieśli kamień na uroczyste otwarcie Teatru Narodowego.
Na szczyt prowadzi zielony szlak turystyczny z Dobroměřic i Mnichova. Wycieczkę na Oblík można również rozpocząć z Červený vrch.